คนไทยกับสัตว์ป่า

หน้าสำหรับพิมพ์

…ถ้าเราพัฒนาคนไม่สำเร็จ แม้ว่าคนนั้นจะเป็นสัตว์เมืองก็จริง ตัวอยู่ในเมืองแต่หัวใจเป็นสัตว์ป่า และจะเป็นสัตว์ป่าที่ร้ายกว่าสัตว์ป่าชนิดไหนๆ ทั้งหมด

ดังจะเห็นได้ง่ายๆว่า กวางไม่หมดป่าเพราะเสือกัด แต่กวางอาจจะหมดป่าเพราะคนล่า…

…พระพุทธเจ้าไม่หนีปัญหา ข้อความที่พระองค์ตรัสตอนหนึ่งว่า “อะหัง นาโควะ สังคาเม” เรานี้เหมือนช้างเข้าสู่สงคราม เมื่อเข้าสู่สงคราม ต้องเจอหอก ดาบ และแม้แต่ลูกศร ลูกธนูที่เขายิงมา เราจะไปกลัวอะไร เราต้องสู้เหมือนช้างใหญ่เข้าสู่สงครามแล้ว ไม่มีความหวาดกลัว เพราะฉะนั้น ชาวพุทธนี้เป็นนักสู้ปัญหา ต้องใช้ปัญญาแก้ปัญหา เหตุเกิดที่ไหนต้องให้ระงับที่นั่น อันนี้เป็นคติอย่างหนึ่ง…

สารบัญ – คนไทยกับสัตว์ป่า

• (กล่าวนำ)
• ดูเขาดงยางเป็นตัวอย่าง ก็พอเห็นว่าสัตว์ป่าไปไหน
• เมื่อสัตว์เมืองเจริญขึ้นมา สัตว์ป่าก็ล้มหาย
• ถ้าสัตว์เมืองยังโหด ป่าก็ต้องหด สัตว์ป่าก็ต้องหาย
• ถ้าสัตว์เมืองไม่พัฒนาจิตใจ ใครๆ ก็ช่วยสัตว์ป่าไม่ไหว
• ถ้าพัฒนาคนให้ดี เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าคือหูตาของชาวบ้าน ถ้าคนไม่พัฒนา เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าต้องหันหน้าสู้ชาวบ้าน
• เมื่อคนฝึกตนให้มีเมตตา สัตว์ป่าก็ปลอดภัย ใจคนก็เป็นสุข
• สัตว์เมืองอยู่ร่วมโลกกับสัตว์ป่า ควรศึกษาคติธรรม และมีน้ำใจไมตรี
• คนไทยมีคติธรรมและสัญลักษณ์ที่คุ้นใจ พาสัตว์ป่าเข้ามาให้รู้สึกใกล้ชิดและชื่นชมเป็นมิตร
• ไม่ว่าจะล่า หรือจะอนุรักษ์สัตว์ป่า ก็เพื่อคนทั้งนั้น การอนุรักษ์ยั่งยืนไม่ได้ ถ้าสัตว์เมืองไร้น้ำจิตไม่จริงใจ
• คนพัฒนาจากสัตว์ป่าเป็นสัตว์เมือง โลกยิ่งเสี่ยงภัย ต้องให้สัตว์เมืองพัฒนาเป็นอารยชน จึงมีสันติสุขได้

หมายเหตุ เนื้อหาที่แสดงอยู่บน Website แห่งนี้ นำมาจากฉบับพิมพ์รวมเล่ม หนังสือเรื่อง คนรักษ์ป่า ป่ารักษ์คน ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๑ เมื่อ มาฆบูชา ๒๕๕๔