จริงไหมที่ว่า แค่เรียนภาษาอังกฤษ คนไทยก็ไม่มีจุดหมายชัดเจนว่าเรียนไปเพื่ออะไร

27 ธันวาคม 2545
เป็นตอนที่ 12 จาก 17 ตอนของ

จริงไหมที่ว่า แค่เรียนภาษาอังกฤษ คนไทยก็ไม่มีจุดหมายชัดเจนว่าเรียนไปเพื่ออะไร

อย่างจะเรียนภาษาอังกฤษ ก็ควรจะชัดต่อความมุ่งหมายว่าจะเรียนไปทำไม มองอย่างง่ายๆ ก็พูดกันว่าให้รู้ภาษาอังกฤษเพราะเป็นภาษาที่สำคัญ ที่กำลังขยายใช้กันไปทั่วโลก เป็นภาษาอินเทอร์เนต เป็นภาษาของระบบคอมพิวเตอร์ เป็นภาษาในไซเบอร์สเปซ ภาษาอังกฤษกำลังจะเป็นภาษาสากล

เอาละ เป็นอันว่าจะต้องรู้ จึงจะเรียนภาษาอังกฤษ แต่ที่ว่าจะต้องรู้นั้นจะต้องรู้กันขนาดไหน จะรู้แค่สำหรับไปซื้อสินค้ามาบริโภค หรือจะรู้ขั้นไปเป็นนักค้นคว้า อันนี้ก็ต้องถามกันแล้ว

ถ้ารู้แค่ไปซื้อสินค้ามาเสพ ก็เห็นจะไม่ค่อยได้เรื่องอะไร เขาก็ขายสินค้าของเขา เราก็เป็นนักซื้ออยู่แล้ว ก็เลยรู้ภาษาอังกฤษแค่พอไปซื้อสินค้า เอาเงินให้เขาเพื่อเอาของมาเสพได้

ถ้าให้ดีก็ต้องรู้ถึงขั้นเป็นนักค้นคว้า การค้นคว้านั้นด้านหนึ่งก็คือ ค้นคว้าหาความรู้ที่จะมาผลิตสินค้าเสียเอง แทนที่จะจบแค่ไปซื้อสินค้า ก็รู้ถึงขั้นผลิต เช่นไปเรียนให้รู้วิธีในการผลิต แล้วก็ผลิตสินค้านั้นเองเลย ถ้ารู้แบบที่สองคือขั้นค้นคว้าหาความรู้มาผลิตสินค้าได้เอง ตอนนี้แหละจะเก่ง

แต่บางทีเราอาจไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญมากในแนวเดียวดิ่งไป เพราะภาษาอังกฤษนี่ถึงจะเป็นประโยชน์ แต่ก็มีความสำคัญในขอบเขตหนึ่ง เราควรให้ความสำคัญแต่พอดี ว่ากันไปเราก็คงต้องแยกดูเป็นขั้นๆ

อย่างเวลานี้เรื่องเทคโนโลยีเป็นเรื่องใหญ่ เราบอกว่าต้องการความเจริญทางเทคโนโลยี เราก็บอกว่าจะต้องรู้ภาษาทางเทคโนโลยี ภาษาไอทีก็เป็นภาษาอังกฤษ แล้วเราก็เลยจะไปตามอเมริกัน ว่าต้องรู้ภาษาอังกฤษ เป็นต้น

แต่มองอีกที เราก็น่าจะดูประเทศที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ ที่เขาเจริญทางเทคโนโลยีด้วย ตัวอย่างง่ายๆ อย่าง ญี่ปุ่นก็ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ แต่ก็เจริญทางเทคโนโลยี จนกระทั่งบางที บางด้าน บางเรื่อง ก็นำอเมริกาด้วยซ้ำ ญี่ปุ่นไม่พูดภาษาอังกฤษ แต่ทำไมมีความรู้ที่จะพัฒนาเทคโนโลยีได้อย่างดี

เราต้องดูญี่ปุ่นด้วยว่าเขาสร้างสรรค์ความเจริญ เขาพัฒนาปัญญาคนของเขาอย่างไร เขามีแง่ปฏิบัติต่อเรื่องเทคโนโลยีอย่างไร ทำไมตำรับตำราอเมริกันออกมาปั๊บไม่นานเท่าไร ตำราญี่ปุ่นในเรื่องนั้น แม้แต่เรื่องเทคโนโลยีก็ออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นรู้ทันฝรั่ง ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยรู้ภาษาอังกฤษ ทำไมเขาทำได้

ถ้าเราเอาแต่จะให้นักเรียนไทยรู้ภาษาอังกฤษ เสร็จแล้วแต่ละคนรู้เป็นเป็ดไปหมดทั้งประเทศ จะเป็นอย่างไร ก็เลยไม่ได้เรื่องสักคน บางประเทศเขามีนโยบายและแนวทางชัด เท่าที่ทราบ อย่างญี่ปุ่นนี่เขามุ่งให้คนกลุ่มเดียวรู้ภาษาอังกฤษ แต่ให้ รู้จริงรู้แท้ รู้ชัดรู้จัดเจน รู้ชนิดใช้ทำงานได้แน่นอน แล้วให้มีหน้าที่โดยตรง ตำราฝรั่งอะไรออกมา กลุ่มคนที่รู้ภาษาอังกฤษอย่างดีนี้ก็แปลออกมาทันทีทันควัน เดี๋ยวเดียวคนญี่ปุ่นก็รู้ทันความคิดและวิทยาการที่เจริญก้าวหน้าของฝรั่งด้วยภาษาญี่ปุ่นนั่นแหละ

ทีนี้ ถ้าเราจะให้คนของเราทั้งประเทศ ไปรู้ทันวิทยาการของฝรั่งกันทั้งหมดนี่เราจะหนักเหลือเกิน และคงทำไม่สำเร็จ อันนี้จึงเป็นเรื่องที่น่าพิจารณา คงจะต้องมาคิดแยกแยะกัน

ตอนก่อนหน้า/ตอนต่อไป<< คนไทยมีศักยภาพพอไหม ที่จะก้าวออกไปนำกระแสใหม่?จริงไหมว่า อารยธรรมมนุษย์ไม่ถึงจุดหมาย เพราะมัวก้าวสุดโต่งไปสุดโต่งมา? >>

No Comments

Comments are closed.