- เกริ่นนำ
- การศึกษา กับ อารยธรรม
- เมื่ออารยธรรมถึงยุคไอที บทบาทที่แท้ของครูจะต้องเด่นขึ้นมา
- การศึกษาต้องทำให้คนสามารถเรียนรู้ เพื่อทำข้อรู้ให้เป็นความรู้
- ปฏิรูปการศึกษา คือกลับไปหาธรรมชาติ ที่มนุษย์เป็นสัตว์แห่งการเรียนรู้
- “สังฆะ” คือชุมชนแห่งการศึกษา เพื่อพัฒนาให้เกิดสังคมแห่งการเรียนรู้
- การศึกษาทำให้คนพัฒนาความสุขได้
- ก้าวสำคัญของการศึกษา คือการเกิดความสุขจากการสนองความใฝ่รู้
- ความสุขยิ่งเพิ่ม และการศึกษายิ่งก้าว เมื่อเด็กมีความใฝ่สร้างสรรค์
- เมื่อจิตสำนึกในการศึกษาเกิดขึ้น แม้แต่ความยากก็กลายเป็นความสุข
- “มองเชิงจุดหมาย” หรือ “มองเชิงปัจจัย” จุดตัดสินเทคโนโลยีเพื่อหายนะหรือเพื่อพัฒนา
- เมื่อใฝ่เสพ คนก็อ่อนแอลง ทุกข์ง่ายแต่สุขได้ยาก เมื่อใฝ่สร้างสรรค์ คนก็เข้มแข็งขึ้น สุขได้ง่ายและทุกข์ได้ยาก
- คนใฝ่เสพ มองเศรษฐกิจเป็นจุดหมาย คนใฝ่สร้างสรรค์ มองเศรษฐกิจและเทคโนโลยีเป็นปัจจัย
- เพราะมัวรอผลจากการดลบันดาล คนจึงอ่อนแอแพ้การแข่งขัน
- การศึกษาไม่เดินหน้า ทั้งชีวิตและสังคมไม่พัฒนา เพราะมัวหาความสุขจากสิ่งกล่อม
- การศึกษาที่ถูกต้องทำให้เกิดดุลยภาพในการพัฒนา ระหว่างความสามารถหาสิ่งบำเรอสุข กับความสามารถที่จะมีความสุข
- การศึกษาที่ดีช่วยให้คนมีวิธีที่จะรักษาอิสรภาพทางด้านความสุข
- การมีข้อมูลความรู้มาก ไม่เป็นเครื่องวัดความสำเร็จของการศึกษา
- จุดเริ่มและจุดปลายแห่งสัมฤทธิผลของการศึกษา
- ปฏิรูปการศึกษาที่แท้ต้องถึงขั้นปฏิรูปอารยธรรม
แง่คิดข้อสังเกต
เกี่ยวกับ
การปฏิรูปการศึกษา1
เกริ่นนำ
ท่านอธิบดีกรมวิชาการ ท่านอาจารย์ เจ้าหน้าที่ และผู้มาเยือนกรมวิชาการทุกท่าน
วันนี้เป็นวันสิริมงคลอย่างยิ่ง เป็นวันสถาปนากรมวิชาการที่ได้เวียนมาบรรจบครบ ๔๔ ปี มีพิธีกรรมทางศาสนา คือ การทำบุญเลี้ยงพระ และมีกิจกรรมคล้ายๆ การฟังเทศน์ ท่านที่ปรึกษา ท่านรัฐมนตรี พร้อมด้วยท่านรองปลัดกระทรวง เป็นต้น ก็ได้ให้เกียรติมาร่วม ถือว่าท่านมาแสดงมุทิตาจิต
การจัดงานนี้ก็เหมือนกับการอนุวัตรตามวัฒนธรรมประเพณีของเรา คือ พอถึงวันสำคัญก็มีการทำบุญเลี้ยงพระ แล้วก็ฟังธรรม ตอนนี้เลี้ยงพระเสร็จแล้วก็มีการฟังธรรม เป็นการทำบุญอีกส่วนหนึ่งให้ครบทั้งทาน ศีล และภาวนา ทานก็คือการเลี้ยงพระ เวลาเลี้ยงพระก็จะมีการทำพิธีที่เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง คือ การรับศีล และสำรวมกายวาจาอยู่ในความสงบเรียบร้อยดีงามตามวินัยและวัฒนธรรม ซึ่งถือว่าเป็นศีล ส่วนการฟังธรรมต่อไปนี้ก็เป็นภาวนา
ภาวนาคือ การฝึกอบรมจิตใจและปัญญา ซึ่งแยกเป็น จิตตภาวนา คือ พัฒนาจิตใจ และปัญญาภาวนา คือ พัฒนาปัญญา เป็นอันว่าครบถ้วน ส่วนในแง่ของอาตมภาพผู้แสดงธรรมนั้น ถือว่าเป็นการมาร่วมอนุโมทนาในงานมงคลของกรมวิชาการ
การปาฐกถาวันนี้ไม่มีหัวข้อเรื่อง แต่หลังจากได้รับนิมนต์แล้วก็ได้ยินเสียงที่บอกต่อๆ กันมาจากกรมวิชาการว่า ประสงค์จะให้พูดเรื่อง “การปฏิรูปการศึกษา”
No Comments
Comments are closed.