“…หลักของเศรษฐศาสตร์ คือการสนองความต้องการ แต่ในพุทธศาสตร์จะมีการพิจารณาว่า ความต้องการนั้นให้เกิดคุณภาพชีวิต หรือทำลายคุณภาพชีวิต แล้วจึงจะสนองหรือระงับ ไม่เหมือนกัน”
“…ถ้าจะแก้ปัญหาเศรษฐกิจในอนาคต เศรษฐศาสตร์จะจำกัดตัวเองอยู่ในขอบเขตที่เป็นอยู่ในปัจจุบันไม่ได้แล้ว ส่วนพุทธศาสนานั้นมองเรื่องของการผลิต การบริโภค และการวิภาคแจกจ่าย โดยไม่จำกัดเฉพาะกิจกรรมที่มาซื้อขายแลกเปลี่ยนด้วยเงินตราได้ หรืออยู่ในการตลาด แต่มองไปถึงกิจกรรมทุกอย่างในการดำเนินชีวิตของมนุษย์ในด้านวัตถุที่จะส่งเสริมความเป็นอยู่ดี และเป็นฐานแห่งการพัฒนาคุณภาพชีวิต หรือพัฒนาศักยภาพของตนต่อไป”
สารบัญ – ทางออกจากระบบเศรษฐกิจที่ครอบงำสังคมไทย
- ทางออกจากระบบเศรษฐกิจที่ครอบงำสังคมไทย (กล่าวนำ)
- เศรษฐศาสตร์กับพุทธศาสตร์ คล้ายเป็นคนละแดน
- สองนัยของธรรม ที่สัมพันธ์กับเศรษฐศาสตร์
- จากความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน หันมาสัมพันธ์กับวิชาการอื่น
- ความสำคัญของจริยธรรมต่อเศรษฐกิจ
- จริยธรรม: ตัวแปรทางเศรษฐกิจที่ถูกมองข้าม
- ธรรมที่เป็นเนื้อแท้ของเศรษฐศาสตร์
- เศรษฐศาสตร์กับความหวังที่จะเป็นวิทยาศาสตร์
- มองไม่ทั่วตลอด ด้านหน้า ด้านใน และด้านข้าง
- ไม่ถูกต้องตามธรรม จึงไม่เป็นวิทยาศาสตร์
- ฐานะของเศรษฐกิจในแหล่งคำสอนของพุทธศาสตร์
- พุทธจริยธรรมเกี่ยวกับเศรษฐกิจ
- แนวคิดแบบพุทธเกี่ยวกับกิจกรรมทางเศรษฐกิจ
- ความสำคัญและความสัมพันธ์ของเศรษฐกิจ ในระบบของพุทธธรรม
- ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์
- ธรรมชาติของมนุษย์ตามทรรศนะของพุทธศาสตร์
- ธรรมชาติของมนุษย์เอื้อต่อการพัฒนาสู่ความสมบูรณ์
- ความต้องการ ในทรรศนะของเศรษฐศาสตร์และพุทธศาสตร์
- จากคุณค่าแท้/คุณค่าเทียม สู่พฤติกรรมในการบริโภค
- ลักษณะสำคัญของเศรษฐศาสตร์แนวพุทธ
No Comments
Comments are closed.