- (กล่าวนำ)
- เป้าหมายของเศรษฐศาสตร์
- หากยังมีความขัดแย้งก็ยากที่จะถึงเป้าหมาย
- อะไรคือความอยู่เย็นเป็นสุขของมนุษยชาติ?
- ความสุข ๒ แบบในพระพุทธศาสนา
- โลกแห่งการบริโภค คนมีสุขยาก ทุกข์ง่าย
- มนุษย์มีความแตกต่างกันหลายระดับ
- ศีล ๕ : หลักการพื้นฐานของสังคม – ศีล ๘ : ศีลเพื่อการพัฒนาสู่อิสรภาพ
- บุคคล ๓ กลุ่ม
- ประเทศผู้ผลิตกับประเทศผู้บริโภค
- การศึกษาควรสอนให้มนุษย์ พัฒนาความสามารถในการมีความสุข
- ดุลยภาพของอิสรภาพทั้ง ๔
- ต้องพัฒนา Intellectual Freedom ให้เกิดมีขึ้นในผู้บริโภค
- ผู้บริโภคมีอำนาจต่อรองกับผู้ผลิต
- ธุรกิจอยู่ไม่ได้ ถ้าผู้บริโภคไม่ซื้อสินค้า หรือไม่ใช้บริการ
- ความสำเร็จที่แท้จริงของนักธุรกิจ
- ลัทธิบริโภคนิยมมาจากตัณหาของมนุษย์
- Meditation in Form/Meditation in Substance
- ค่านิยมกำหนดสังคม
- การแข่งขันในทางที่ถูก
- การแข่งขันกระตุ้นให้เกิดความไม่ประมาท
- กิจกรรม ๓ ประการ ที่เศรษฐศาสตร์ควรให้ความสนใจ
- Freedom Through Wisdom ความสำเร็จสูงสุดของมนุษย์
- พัฒนาฉันทะ ลดละตัณหา
- ความปรารถนาที่ดีงามคือฉันทะ
- แหล่งข้อมูลคำสอนในพระพุทธศาสนา
- ทำไมเถรวาทมีคำสอนเรื่องการครองเรือน มากกว่าสายอื่น
- เหตุ และ ปัจจัย ในพระพุทธศาสนา
- ปัจจัยหนึ่งอาจนำไปสู่ผลหลายอย่าง
- การแยกแยะปัจจัยหรือยักย้ายเงื่อนไข
- กัลยาณมิตรเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์
- ศรัทธาและปัญญาไม่ใช่คู่แข่งขัน
- ปฏิจจสมุปบาทแบบง่าย
- กุศลและอกุศลจากผัสสะ
- กระบวนการปฏิจจสมุปบาทเกิดตลอดเวลา
- พระพุทธเจ้าทรงอธิบายปฏิจจสมุปบาท ตามสติปัญญาของผู้ฟัง
- แนะนำหนังสืออ่านประกอบ
- ภาคผนวก
- บันทึกผู้แปล
- คำนำในการพิมพ์ ครั้งที่ ๓
ผู้บริโภคมีอำนาจต่อรองกับผู้ผลิต
พระพรหมคุณาภรณ์
นี่เองที่ผู้บริโภคสามารถใช้อำนาจของตนได้ และก็คือ วิธีการขยายการแข่งขัน ทำไมเราจึงจำกัดคำว่าการแข่งขันเพียงแค่ พวกทำธุรกิจด้วยกันเอง นักธุรกิจควรแข่งขันกับผู้บริโภค และผู้บริโภคต้องตระหนักว่า เขาต้องแข่งขันกับนักธุรกิจ
นี่คือหนึ่งในหน้าที่ที่ธุรกิจสามารถทำอะไรได้มาก เพื่อที่ประชาชนจะมีโอกาสเลือก เพราะมีปัญหาหนึ่งก็คือ ผู้บริโภคถูกผู้ผลิตครอบงำจากการโฆษณา และธุรกิจสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง เพื่อสื่อสารให้ประชาชนเห็นถึงผลที่ตามมาของสิ่งที่เขาเลือก
นักธุรกิจต้องให้ข้อมูลแก่ประชาชน เพื่อทำความกระจ่าง ทำให้เขาเข้าใจ ถ้าประชาชนมี Spiritual Freedom แล้วเขาจะมีความสามารถมากขึ้นในการเลือกว่า “จะใช้” หรือ “จะซื้อ” สินค้าอย่างไร และตัวผู้ผลิตเองควรผลิตสินค้าชนิดใดออกมา
นายมิวเซนเบิร์ก
นี่เป็นคำถามที่ยาก คือ ปกติการทำธุรกิจพยายามจะขายให้ได้มากเสมอ นักธุรกิจควรมีความรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองขาย และพวกเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง ที่แสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบนั้นๆ ผมไม่ทราบว่าท่านเคยได้ยินมาบ้างหรือไม่ กรณีของแฮมเบอร์เกอร์ชื่อดังรายหนึ่ง เขาขายอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพของประชาชน คือ ประกอบด้วยแป้ง เนื้อสัตว์ที่มีไขมันมาก ทำให้ผู้บริโภคอ้วน เพราะความกดดันจากผู้บริโภคนี้เอง เดี๋ยวนี้ บริษัทนี้จึงได้ออกอาหารตัวใหม่ ที่เรียกว่า “อาหารสุขภาพ” ขึ้นมา เพื่อจะทำในสิ่งที่ประชาชนต้องการอย่างแท้จริง
No Comments
Comments are closed.